حماسه فاطمي، چنان در اوج بي مثالي است كه پژواك روح بخش آن تا قيامت در گوش جان جهان طنين انداز خواهد ماند و اينك ضروري ترين عرصه اي كه بايستي در آن به فاطمه زهرا(س) اقتدا كرد، عرصه «ولايت مداري» و «امام محوري» است.
اين فاطمه بود كه عاشقانه ترين پاسداشت را از حريم امامت روا داشت. اين فاطمه بود كه يگانه ترين اسوه دهي را در همرهي با ولايت ادا ساخت. همو كه پهلويش شكست و در خون نشست، اما لحظه اي از ياري ولي امر خويش پاي ننشست.
«آيت الله مصباح يزدي»
اي به خاك آرميده افلاكي! شهادتت، به حق شهادت مي دهد و رفتنت، رفته ها را به يادها مي آورد. خفتنت در خاك تيره، خفتگان تيره روز را بيدار مي كند. مزار پنهانت، پنهان ها را آشكار مي كند. گريه هايت، از خنده هاي ناحق پرده بر مي دارد.
ايام فاطميه، دلهاي عاشق و بي قرار، سرود غم مي خواند و منظومه اندوه مي سرايد. فاطميه، فصل و موسم تجديد داغهاي علي(ع) است. در سوگ زهرا(س) آسمان دل ما ابري و هواي چشمانمان باراني است. شيعه امروز در فاطميه اي به وسعت ايران، سر بر شانه مظلوميت مي گذارد و اشك مي ريزد. ايام فاطميه، فهرست غم، سند مظلوميت و ادعا نامه شيعه است.
«شهادت مادر پهلو شكسته، فاطمه زهرا(س) بر همه
بسيجيان عاشق ولايت تسليت باد.»