دخترك رو به من كرد و گفت : واقعا آقا !
گفتم : ببخشيد چي واقعا ؟ !
گفت : واقعا شما بچه بسيجي ها از دختراي چادر
به سر بيشتر از ما خوشتون مياد !
گفتم : بله
گفت : اگه آره، پس چرا پسرايي كه از ما ها خوششون مياد
از كنار ما كه ميگذرند محو ما ميشن ،
ولي همين خود تو و امثال تو از چند متري يه دختر چادري كه رد ميشيد
فقط سر پايين ميندازيد و رد ميشيد!
گفتم : آره راست ميگي، سر پايين انداختن كمه !
گفت : كمه ؟ ببخشيد متوجه نميشم ؟
گفتم: براي تعظيم مقابل حجاب حضرت زهرا (س) بايد زانو زد
حقاكه سرپايين انداختن كمه آره تو راست ميگي ...
دروازه بان
گفتم : در گروه خودتان چه كاره اي؟
گفت :دروازه بان دلم!
گفتم :اين هم شد كار؟برو تو خط حمله.
گفت :فكرم از دروازه مطمئن نيست.دلم يك دروازه است.
اگركنترل نكنم،ميبيني پي در پي گل مي خورم.
گفتم: مثلا چه گلي؟
گفت :گل گناه ،گل هوس ، گل غرور،گل دوستي هاي حساب نشده، گل غفلت ازآينده وآخرت!
گفتم :چطور است جمع شويم وبا "تيم ابليس"مسابقه دهيم؟
گفت : به شرط اينكه خودم دروازه بان باشم،چون ميدانم كه از چه زاويه اي "توپ گناه"
را به طرف دروازه دلها، شوت مي كنند.
گفتم : قبول. ولي از كجا اين تجربه را كسب كرده اي؟
گفت :زاويه حمله ابليس"غفلت "است و "غرور" وقتي چراغ "ياد" خاموش مي شود،غرور به دشمن "گرا" مي دهد،آن گاه گل گناه دروازه دل را مي گشايد . شيطان ،حريف قدري است، نمي شود آن را دست كم گرفت .
گفتم : پس تو "خط دفاع " را بيشتر دوست داري!
گفت : آدم اگر نتواند دفاع خوبي داشته باشد، مهاجم خوبي هم نمي شود.
گفتم :ديگر كدام زاويه را بايد مراقب بود؟
گفت : خواهي نخوري ز تيم ابليس شكست بايد به دفاع از دل و ديده نشست چون شوت شود به سوي دل توپ گناه دروازه دل به روي آن بايد بست
گفتم : دروازه باني هم عجب لذتي دارد!
گفت : به شرط آن كه گل نخوري وحمله شيطان را دفع كني.
"جهاد با نفس" به همين جهت بالاترين مبارزه هاست.
بسم الله الرحمن الرحيم
پيكر تركه اي اش با آن صورت نوراني كه وقت پرواز سرخ شده بود، زير خاك هاي جنوب آنجا كه ميدان نبرد و مرد و عشق بود، جا ماند. جا كه نماند ديگران از او جا ماندند.
تا بود اسمش بر سر زبانها بود و عكسش به قاب ذهن چشم.
تا بود بوي عطرش همه را حالي ز جنس آسمان مي داد و لحظه هائي فكر را مشغول خود.
اما وقتي كه رفت اسمش هم با او سفر كرد و فقط در حافظه نقشي ز خود دارد و هيچ قبري به روي خود نديد اسم قشنگش را به روي خود.
او رفت اما خنده هاي وقت و بي وقتش براي ديگران چون يادگار مانده ؛ خنده بر شادي، خنده بر سختي، خنده بر دشنام بدگويان، خنده بر كيد شياطين، خنده ها كرد و همه ديدند كه او از عشق حق شاد و غزل خوان بود.
خنده هائي چون نور بر صورت،
گريه هائي كز پاكي سيرت،
آسمان قلب او آخر هميشه آفتابي بود و شب هرگز؛ شب كه مي شد از صداي ناله هاي عشقي اش ، ظلمت فرار مي كرد. كاش من يك بار فقط شب بودم و از اشك او بيدار مي گشتم.
او نهان از مردم چشمها شد و چشمهاي عاشق آرزوي ديدني ديگر ز رويش...
بسم الله الرحمن الرحيم
افتاد بروي زمين، زمين قلبش به طپش افتاد، انگار معشوقه اش را ديد كه ضربان قلبش تند تند آواز وصل مي خواند.
خون صورت زمين را فرش كرد و گرماي خودش را به صورت سرد زمين هديه داد. زمين صورتش برافروخته شد و شوق پرواز به سرش زد ، آخه تا بحال اين چنين آبياري نشده بود، خون جاي آب آبيار. اما انگار همه آب هائي كه در طول عمر ميليون ها ساله يا بيشترش خورده بود به اندازه اين خون شهيد سيرابش نكرده بود.
زمين خواست پرواز كند ولي حكم خالق او را جاي خود نشاند. گفت: اي كاش من نيز آدمي بودم و به عشقت و به شوقت جان را سر مي بريدم و خونم را جاي گذاشته و خودم تنها بسويت پر مي كشيدم. اما اي زمين تو چه كردي كه خالقت توفيق نوشيدن خون عاشقي از عشاق اش را به تو ارزاني داشت. چه كردي كه عشق خدا را، آن شهيد بي ريا را در آغوش گرفتي و كم مانده بود تو هم بالا روي؟! هيچ مي داني خاك زمين جبهه دشمن چه مي كشد آنوقت كه پيكر متعفن دشمنان خدا بر روي صورت مي افتد؟ هيچ مي داني زمين جبهه دشمن چه خون هاي كثيفي را به ناچار خورده تا به عهدي كه با خدا بسته وفادار بماند؟ خوشحال و سرمست بمان تا قيامت صورت خود را ميان عاشقان بيني
بسم الله الرحمن الرحيم
گفتم حاجي اين راه خيلي خطر داره و از پائين بالا آتيش مي باره.
گفت: ما دست در دست خدا مي گذاريم و چشم دشمن را نيز به خدا حواله مي كنيم.
نفهميدم چه گفت و چند بار حرفش را تكرار كردم و باز نفهميدم.
گفتم آخه حاجي جون وقتي خطر جاني باشه كه نبايد رفت و خودكشي كرد.
به آسمون نگاهي انداخت و بعد از كمي با چشمي نمناك گفت:
ظهر عاشورا هم خطر جاني داشت ولي مولاي ما رفت.
بعد از كمي سكوت دوباره گفت:
مي داني عاشورا يعني چه؟
گفتم: شهادت ، وصال محبوب.
گفت: عاشورا يعني سند بقاي اسلام و خون امام حسين عليه السلام مُهر و ضمانت آن شد.
گفتم: ما چي؟
با نگاهي آسماني گفت:
ما با خون سرخ مان از روي آن سند مي نويسيم تا همه جهانيان بخوانند و بيدار شوند و ببينند خون هاي پاي آن سند هنوز خشك نشده و جريان دارد و اسلام كماكان داروي شفابخش هرچه بيمار است.
محضر با عظمت امام حاضرمان از سوي اين شيعيان غايب السلام عليك و علي آبائك الصالحين اينجا ايران است و ما ايراني و شيفته ي شما و اجداد بزرگوارتان. البته لياقت مقام بزرگ شيعه بودنتان را نداريم، ولي براستي شيفتگان شماييم و اين شيفتگي را با تمام نعمات دنيا عوض نمي كنيم. اي امام بزرگورا! انقلاب اسلامي ايران، همواره بزرگترين اميدش اين بوده كه در خدمت انقلاب جهاني شما و مقدمه ساز آن باشد و خودتان هم شاهد بوده ايد كه چقدر بندگان خوب خدا و شيعيان راستين شما از اين سرزمين، در اين راه از جان و مال و آبروي خود گذشته اند، تا شايد تحفه ي ناقابلي باشد در خدمت تحقق اهداف عاليه تمام انبيا و ائمه الهي. امام عزيز ما! خيلي بايد نمك نشناس باشيم كه دستان شما را در هدايت و كمك به اين انقلاب نديده باشيم و خيلي امام نشناس بايد باشيم كه ندانيم هر آنچه كه مشكل در راه مان ايجاد مي شود، از جهل و خطا و عصيان ما و فراموش كردن شماست. امام من! مهدي جان! همچنان هدايت كننده ما باش، اشتباهات ما را همچنان بزرگوارانه با قدرت اماميت خود به صلاح و مصلحت برسان. امام نشناسي، ولي نشناسي، خطاكاري، جهل، لجاجت، ندانم كاري، قدرنشناسي، غرور و ناشكري و شايد بسيار دلايل ديگر، ما را به اينجا كشيده است كه چنديست استكبار به شكاندن ما اميد يافته است، امام حاضر من! مي دانم كه اگر ما تكاليف مان را درست انجام داده بوديم، اكنون بايد بهترين شرايط را در دنيا مي داشتيم، اما امام عزيز! بالاخره امام مان هستيد و ابزار هدايت ما در دستان شماست، و اميد ما بشما. امام عزيز! ما و اين انقلاب را بازهم مثل گذشته از تنگناها و سختي ها بگذران و به مسير امنيت و رشد باز گردان، امروز ما چشم مان به دستان شماست، ادركنا!
هر كس كه اين نوشته حرف دلش است با يك نظر و دعاي ظهور امضايش كند
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِى الاَْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِيانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِرانِ يا مَوْلانا يا صاحِب الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرينَ.